"شیرین دیللی آنادان"

عهد باغلاديم داهي عشقدن آز دئيم

مجبور ده يلم واري غملي سوز دئيم

قلم سنده قولاق دوتوب ياز دئيم

محبتلي شيرين ديللي آنادان

اوزو قشنگ سوزو بللي آنادان

ياز كي دئيم من عرصيه گلمه ميش

الفت رنگي صحبت ايسي بيلمه ميش

غنچه گولوم هئچ بوبولا گولمه ميش

بير سنيدينگ منه اورگددينگ گولماقي

شادليقينن محبت فرقين بيلماقي

سن ننيمه غنچه گوللر باغلادينگ

نه ذوقونان مني ياخچي ساخلادينگ

آغلاياندا غمگين اولوب آغلادينگ

اوياق چاغي باليشت ييغيب اوتوردونگ

ياتماگ وقتي لالا دئييب ياتيردينگ

چوخ گئجه لر چراغ اولدونگ ياتمادينگ

يا آي تكين شام تا سحر باتمادينگ

محبتينگ شمعين خاموش ائتمدينگ

فرق يوخويدو گون و گئجه يانينگدا

يانماگ فطرت اولموش سنينگ جانينگدا

نئچه گون دير كي من قيشي ساييرام

تا ياز گله بير دسته گول قاييرام

هر باغچانينگ غنچه گولون آييرام

وئرم سنه مني ياخچي گويردن

گوز ياشيني روان ائدن سوواردان

اوجه داغانگ باشينگا ال چاتماميش

گونونگ چالان دمدن هنوز باتماميش

تا ايشّيقنگ اوياق "فرو د" ياتماميش

ياشيل باشينگ خزان چاقي من گوره م

باشيم قورام دامانينگدا جان وئرم

                   فرود جهانگیری

نسترن نظری علمدارلو و سجاد صفاری 

فرستنده عکس :بهبود خلیلی کیا از دودج زرقان فارس

برای دیدن عکس ها در ابعاد بزرگ روی آن کلیک کنید

«تقدیم به روح ملکوتی محمد بهمن بیگی»

چوخواهی که دانی زچه گوهرم/به چشم بصیرت بخوان دفترم

خردمند داند معانی درست/ که یاقوت وخس،پیش نادان یکی است

کتابی نوشتم چوخرم بهار/ که هرگز به آفت نگردد دچار

زهرجا که خوانی سراسر گل است/ به متن اندرون لاله وسنبل است

 هر آن کس بخواند زبرنا و پیر/ زخواندن نگردد به یک باره سیر

 مشقت کشیدم زمانی دراز/زتدریس قرآن شدم سرفراز

 بسی جهد کردم دراین سال سی/گه املا بگفتم گهی فارسی 

دل وجان سپردم به تلمیذ خرد/زتعلیم دانش، روانم فسرد

چودوران خدمت به پایان رسید،/به ناگه نشاطم بشدناپدید

دیدم که عمرم گذشته چوباد/ازیرا،درونم به لرزه فتاد

ز موی سپیدم هراسان شدم/ ز امداد یزدان غزل خوان شدم

 به خواب اندرون شیخ جنت مکان/بگفتم،که برخیز وشعری بخوان

ازیرا،به ناگه دگرگون شدم/ توگویی که یک باره مفتون شدم

به شعر و کتابت ،بپرداختم/به نیروی ایزد،غزل ساختم

الا ،ای که هستی دراین ره بصیر/گذر کن زعیب و خطایم مگیر

امراله پناهی آزاد

سایغوش

شمارش اعداد ترکی

1 وبلاگ به سایت تبدیل شدلطفا به این آدرس مراجعه کنید www.ghashghaeeha.ir

نامه به ایلم...

 سلام

اشک در چشمانم جاریست.

 نمی دانم از کجا شروع کنم اما دوست دارم با تمام وجودم سلام کنم.به ایلم٬به پدرانم٬به خسروها٬به شیهه های اسبهایمان٬به ناله ی گوسفندها در دل قشلاق که برای رسیدن به بره های خود در چیق تمام کوهها را به صدا دراورده است.سلام به کودکی  که از از مدرسه می اید و باید در کورسوی چراغ نفتی مشق هایش را بنویسد .سلام بر مادری که هنوز با گذشت ساعت ها از سر شب صدای یایوقش به گوش می رسد و باید فردا پا به پای مردان کوچ را یاری کند.٬سلام به بوی نان تازه که مادرم هنوز هم گاهی وقتا می پزد .        

 ایل من،کدام سیل خروشان،کدام آفت بی پایان این همه سلام را در خاطر من برجای گذاشت.. ایل من ٬ایل صداقت ها بود.راستی باخودمان چه کرده ایم؟ کجاست ان پدران شجاعت ها؟چرا فرزندان تو همیشه در جواب به سوال اهل کجایی احساس تحقیر میکنند٬؟چرا بعضی از نام تو فرار میکنند؟چرا بعضی علت نام فامیل و پسوند فامیلشون را نمی دادند؟راستی ایل من کجا ها باید تورا پیدا کنم؟در کدام قبرستانها باید قبر پدرم را بیابم؟اگر بر سر قبر پدران و مادرانت نمی ایم،تعجب نکن .یا نمی دانم کجاست؟یا اصلا نمیشناسم؟یا خیلی از انها فاصله گرفته ام؟راستی از مجلس شورای ملی چه خبر؟از حاکمیت جنوب چه خبر؟انگلیس ان مکار و روباه حیله گر در برابر تو خم شد ولی من الان تو را پیدا نمی کنم.راستی حاکمیت فارس برای تو قطعی شده بود ؟باغ ارم؟راستی خاطرات باغ ارم را برام باز گو کن.ایل من دیگر تصویر اهنگ زیبای سحراوازی از ذهنم پاک شده. به جای ساز و دهل از ارگ استفاده می کنیم . مردهایمان به جای رقص چوب بازی دارند بندری می رقصند.  تازه زنهامان بعضی ها لباس قشقایی نمی پوشند. ایل من  خیلی دلم  می خواست که تکیه به شانه هایت می دادم و گریه می کردم. وای ایل من چه بگویم.....کاری که رضا خان نتوانست با قشقایی ها بکند خودمان کردیم .اری با دستهای خودمان.

منیم اءلم تاری سنی ساخلادسون...