اینجا روز معلم بالاتر از روح معلم برگزار میشود.اینجا معلم دروغ کودکان بدون مشق را باور داردکه آقا دیشب برق نبود. اینجا کودکان قبل از تمام شدن دفتر قناعت را می دانند. اینجا کودکان قبل از خواندن داستان فداکاری ریزعلی ،گذشت استاد بهمن بیگی را به چشم دیدند.اینجا کودکان قبل از رسیدن درس به داستان کوکب خانم ماست و پنیر مادر را خوردند. اینجا کودکان در کلاس ریاضی سنگ های دشت را حل میکنند تا دیگر پایشان زخم نشود.اینجاکودکان مطمئنن چادر لرزان همشه استوار است چون دست خدارا میبینند .اینجاوقتی بوی دود می آید همه شعر مادر را میخوانند می دانی چون اینجا مادر نان میدهد.اینجا بابا همیشه با اسب می آید.اینجا زنگ کلاس صدای زنگوله بره هاست.اینجا مدرسه به نام قشقایی همیشه جاویدان است .

هنوز هم میشود غمهایمان راداخل چنتهایمان گذاریم تادست مادر بافنده غمخوارمان باشد هنوز هم میشود روحمان را از رنگ بایداق بالای چادرمان جلا دهیم هنوز می شود اشک چشمانمان را با کنار جاجیم خشک کنیم تا جاجیم یادش بماند حاصل نگاه یک غیور زن ایل است وهنوز میشود گمپول های سه رنگمان برپاکنیم تا پرچم سه رنگ بفهمد هنوز بالاتر از آن عظمتی هم وجود دارد .

(ساری گیل)

عکاس :حسین صالحی

برای دیدن تمامی عکس ها به ادامه مطلب بروید...

منبع : خبرگذاری مهر